Teraz!

O Boże mój

Gdy patrzę w przyszłość ogarnia mnie trwoga,

Ale po cóż zagłębiać się w przyszłości?

Dla mnie jest tylko chwila obecna droga,

Bo przyszłość może w duszy mojej nie zagości.

Czas, który przeszedł, nie jest w mojej mocy,

By cos zmienić, poprawić lub dodać,

Bo tego nie dokazał ani mędrzec, ani prorocy,

A wiec co przeszłość w sobie zawarła, na Boga zdać.

O chwilo obecna, ty do mnie należysz cała,

Ciebie wykorzystać pragnę, co tylko jest w mej mocy,

A chociaż jestem słaba i mała

Dajesz mi łaskę swej wszechmocy.

A więc z ufnością w Miłosierdzie Twoje

Idę przez życie jak dziecko małe,

I składam Ci codziennie w ofierze serce moje

Rozpalone miłością o Twoja większa chwałę. (Dz 2)

Trwają w wielu parafiach rekolekcje wielkopostne. To dobry czas, by przyjrzeć się uważniej niż zwykle swemu życiu. Życiu jako kontinuum przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Być może pojawi się w wielu głowach myśl, że dużo było niedobrego w przeszłości, i że nie mam co wobec tego liczyć na odmianę w przyszłości. Nie można jednak zapominać o chwili obecnej, o TERAZ! Ów urzędnik królewski z dzisiejszej Ewangelii doświadczył w konkretnym momencie łaski Chrystusa. Mało istotna była jego historia, podobnie jak i nie wiemy nic o tym co działo się po uzdrowieniu jego  dziecka.

Potrzebujesz cudu? Idź, spróbuj, zaryzykuj i zaproś Pana do siebie. Niech Św. Faustyna Kowalska oręduje w Twej intencji u Chrystusa Pana!.