Kto jest bardziej niesamowity?

Był taki okres w moim życiu, kiedy sporo czasu poświęcałem zdobywania wiedzy n/t oddziaływania złego ducha. Oczywiście, w mojej posłudze warto wiedzieć coś n/t manifestacji sił złego, by móc w porę przeciwdziałać jego sprawkom. Jednak nie jest to warunek "sine qua non" nie mógłbym z radością i ku pożytkowi Ludu Bożego sprawować kapłańska posługę. Zwłaszcza, że nie jestem egzorcystą, a więc kapłanem, który z uroczystego, podpartego biskupi dekretem, poruczenia, wysłany jest do uwalniania osób i miejsc od wpływów złego ducha.

Parę dni temu, podczas rozmowy z grupą ludzi wyszło, że moi rozmówcy dość żywo reagowali, kiedy im opowiadałem o manifestacjach złego w pewnych kilku przypadkach, dość blisko mi znanych. Jeden z uczestników nawet wprost powiedział, że "to wszystko takie niesamowicie interesujące". Wtedy właśnie mnie "łupnęło", że jeszcze jakiś czas temu sam podobnie reagowałem. Do czasu, kiedy wydarzyło się coś faktycznie niesamowitego w moim życiu. Kiedy sam doświadczyłem niesamowitości przechodzącego Pana, pełnego łaski i miłosierdzia. Od tamtego czasu dość często Go spotykam, choć po mojemu - dużo za mało. 

Teraz, kiedy piszę powyższą notkę, znów widzę, jak Pan Jezus oko do mnie puszcza i z gestem uznania, że właściwą dla mnie naukę mi przekazał, a ja ją usłyszałem - mówi: wystarczy ci Mej łaski! Idź i obwieszczaj to tym, do których Ciebie posyłam!

Wiara jest koroną godności człowieka

Jezus powiedział do Nikodema: Nie dziw się, że powiedziałem ci: Trzeba wam się powtórnie narodzić. Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha. W odpowiedzi rzekł do Niego Nikodem: Jakżeż to się może stać? Odpowiadając na to rzekł mu Jezus: Ty jesteś nauczycielem Izraela, a tego nie wiesz? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, że to mówimy, co wiemy, i o tym świadczymy, cośmy widzieli, a świadectwa naszego nie przyjmujecie. Jeżeli wam mówię o tym, co jest ziemskie, a nie wierzycie, to jakżeż uwierzycie temu, co wam powiem o sprawach niebieskich? I nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił - Syna Człowieczego. A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. (J 3,7-15)

Na kanwie Ewangelii z dnia dzisiejszego a także odnosząc się do refleksji nad sensem katechezy w polskiej szkoły, podzielić się chcę z Czytelnikiem cytatem z Prymasa Tysiąclecia:

Wiara jest koroną godności człowieka. Niesłychanie trudno odzyskać straconą koronę i umieścić ją ponownie na głowie. Jak więc trzeba jej strzec!. 

Wczoraj przekonałem się po raz kolejny, że młodzi ludzie dziś są odarci z nadziei na wieczność.

Panie! Przymnóż mi wiary i miłości, bym budził w ludziach nadzieję na Twoją wieczność!